Łaźnie Cesarskie (Kajserbad) były niegdyś chlubą mieszkańców Cieszyna! Dlatego kilka (czy tam raczej kilkadziesiąt) słów o nich, w ramach naszego cyklu „Śląsk Cieszyński jakiego już nie ma”.

Łaźnia publiczna została uruchomiona w Cieszynie w 1862 roku, a zlokalizowano ją na stawach koło młyna na Brandysie (teraz to miejsce znajduje się w czeskiej części miasta).
Jednak już po kilkunastu latach uznano, że Cieszyn zasługuje na łaźnie większe, nowocześniejsze, bardziej odpowiadające standardom małego Wiednia :) W tym celu, w styczniu 1877 roku powołano 18-osobowy komitet, na czele którego stanął prezes cieszyńskiego Sądu Obwodowego Karl Pospischil, zaś projekt łaźni opracował cieszyński architekt i budowniczy Alojzy Jedek.
Uruchomienie Cesarskich Łaźni nastąpiło 16 września 1889 roku. Łaźnie oferowały kąpiele zarówno parowe jak i tradycyjne, w wannach. W centralnym pomieszczeniu do parówek znajdował się duży, marmurowy basen, do tego samego celu służyły różnego rodzaju aparaty inhalacyjne. W innych pomieszczeniach znajdowały się mniejsze marmurowe baseny z ciepłą i zimną wodą, oprócz tego do dyspozycji klientów były liczne osobne kabiny kąpielowe z wannami wyłożonymi kafelkami ze śnieżnobiałej porcelany. Ówczesna prasa określała je mianem „salonów do kąpieli”. Przy pomocy ukrytych przycisków w każdej chwili można było przywołać pracowników obsługi, na miejscu skorzystać można było z usług fryzjera i golibrody czy oddać bieliznę do prania. Efektu komfortowo urządzonych łaźni nie psuły ukryte rury rozprowadzające wodę oraz parę, ani eleganckie piece, ani oświetlenie, w całości elektryczne. Działały też jedne z pierwszych w mieście ubikacje z bieżącą wodą.

Łaźnie były modernizowane jeszcze w okresie międzywojennym, kiedy zainteresowanie nimi było wciąż bardzo duże. Wtedy Łaźniami zarządzało już Miasto i z oficjalnej ich nazwy zniknął przedrostek „Cesarskie”, choć mieszkańcy wciąż je tak nazywali.
Sytuacja zmieniła się po zakończeniu II wojny światowej - w miarę jak rozpowszechniało się wprowadzanie sanitariatów i łazienek w prywatnych domach. Mimo mniejszego zainteresowania Łaźnie wciąż działały, a zlikwidowano je dopiero 1976 roku, kiedy oddano do użytku nową łaźnię - przy ul. Liburnia.

Budynek przekazano przedsiębiorstwu "Baltona", które użytkowało go przez wiele lat, obecnie działają w nim sklepy. Sam budynek już też niestety nie jest perłą architektoniczną jaką był.

Szczegółową historię Łaźni poznać można z artykułu prof. Janusza Spyry na stronie cieszyn.pl 

Dolne zdjęcie na naszej grafice przedstawia fundamenty budowanej łaźni. Zdjęcie wygląda jak wykonane z drona, ale chyba jednak zostało zrobione ze Wzgórza Zamkowego ;)


Foto: fotopolska.eu /arch. Muzeum Śląska Cieszyńskiego
tekst.: na podst. artykułu Janusza Spyry "Cieszyńskie Łaźnie"