Zamek w Śląskiej Ostrawie

Śląska Ostrawa (dawniej Polska) wymieniona została po raz pierwszy w 1229 r. W połowie XIII w. książęta opolscy z dynastii piastowskiej wystawili gród u styku rzek Ostrawicy i Łuczyny. Chronić miał polsko-morawską granicę na Ostrawicy oraz trakt handlowy z Opawy do Krakowa. Tworzyło go piętrowe „palatium” otoczone fortyfikacjami a wstępu chroniła wieża bramna. W 1380 r. książę cieszyński Przemysław I Noszak wymienił Ostrawę z Arnosztem z Tworkowa za dziedziczne wójtostwo w Cieszynie i od tego czasu gród stał się siedzibą szlacheckich właścicieli. W 1508 r. został własnością starego morawskiego rodu Sedlnickich z Choltic. W latach 1534-1548 przekształcili oni gród w renesansowy zamek, który stracił obronne funkcje. Pałacową część powiększyli o nowe mieszkalne i gospodarcze pomieszczenia, wystawili rycerska salę i zamkową kaplicę, rozszerzyli obronne mury i wystawili przy nich nową basztę.
Ostrawski zamek ucierpiał podczas wojny trzydziestoletniej i już nigdy nie odzyskał rangi feudalnej rezydencji. Sedlniccy władali Ostrawą do 1710 r., także nowy właściciel zamku Henryk Wilhelm hrabia Wilczek z Dobrej Ziemicy, który nabył go w 1714 r., ani też jego następcy zamkową ruiną się nie zajmowali. Na początku XIX w. mieściła się w nim tylko kancelaria i mieszkania oficjalistów. Po pożarze w 1872 r., który strawił lewe skrzydło i wieżę hr. Hans Wilczek wyremontował zachowane resztki zamku. Jednak destrukcja zamku postępowała, spowodowana eksploatacją znajdujących się pod nim pokładów węgla. W latach dwudziestych XX w. rozebrano górne mury budynków, zachowała się jedynie wieża bramna, uszkodzone mury i ruiny resztek zamkowego „palatium”. Dopiero w ostatnich latach, gdy stał się własnością miasta Ostrawy, przystąpiono do prac konserwatorskich. Obecnie „Slezskoostravský hrad” jest miejscem wielu wystaw, koncertów i kulturalnych wydarzeń.