Kościół pw. Dobrego Pasterza w Istebnej

Jeden z najważniejszych zabytków Istebnej, murowany kościół wybudowany w latach 1792–1794. Jest on drugą świątynią, jaka powstała w centrum miejscowości. We wnętrzach zachowało się kilka elementów z poprzedniego drewnianego kościółka, powstałego jeszcze za czasów misjonarza Leopolda Tempesa, który krzewił na tych terenach wiarę katolicką. Jednym z nich jest umieszczona nad drzwiami wejściowymi drewniana belka z wyrytą datą „1721 rok”, innym krzyż z drewna lipowego, który umieszczono w bocznym ołtarzu. W późniejszym okresie Ludwik Konarzewski senior wraz ze swymi uczniami przyozdobił krzyż winną latoroślą.

Największą wartość świątyni stanowią ciekawe, barwne polichromie powstałe po rozbudowie obiektu z lat 1928–1929. Ich projekt i wykonanie jest wynikiem współpracy wybitnych artystów zamieszkujących Istebną – Jana Wałacha i Ludwika Konarzewskiego seniora wraz z uczniami. Kościół posiada pięknie rzeźbiony ołtarz, ambonę, chrzcielnicę i balaski, wszystkie te elementy dłuta Ludwika Konarzewskiego seniora oraz młodych artystów kształcących się pod jego okiem. We wnętrzu zwraca uwagę także kaplica boczna, zwana kaplicą Miłosierdzia. Jej wystrój powstał w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku i jest owocem pracy artystycznej młodszego pokolenia Rodziny Konarzewskich – Ludwika juniora, jego siostry Marii i żony Joanny. Warto tu zwrócić uwagę na polichromię przedstawiającą procesję „Bożego Ciała” w Istebnej.

Zarówno Jan Wałach, jak i Rodzina Konarzewskich chętnie sięgali do motywów związanych z kulturą Górali Śląskich – ich strojem i rękodziełem. Ślady tych inspiracji odnajdziemy w ubiorze namalowanych postaci, mensach ołtarzy bocznych, ceramice Marii Konarzewskiej i wielu innych elementach.

Przez chwilę przyjrzyjmy się malowidłom naściennym w prezbiterium ze sceną Adoracji Chrystusa Króla autorstwa Ludwika Konarzewskiego seniora. Wiele tu odwołań do współczesnych powstaniu dzieła postaci historycznych i symboli narodowych.

Wszystko to sprawia, że kościół ten w swym wystroju i wyposażeniu jest silnie związany z miejscem i czasem historycznym, w jakim został wybudowany i stoi od 220 lat.